بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست

الحدید (۳)

وقتی  ابدیت ،  و جهان بی نهایت و «  وجود » را می بینیم در نهایت پی می بریم که اول و آخر و ظاهر و باطن خدایی بزرگ و حکیم است که این جهان با عظمت و ( بی نهایت فضا زمان و ماده و انرژی و نور با ماهیت و خواص فیزیکی خارق العاده و انسان با ویژگی های شگرف و موجودات زنده و روییدنی های غذایی مانند میوه های با طعم و خواص عالی و دانه های متراکم خوراکی مانند برنج و عدس و نخود و ...) را خلق کرده است .

بنابراین ، آیا در مورد خدا ، پدید آورنده آسمان ها و زمین ، شکی هست ؟

أَفِی اللَّهِ شَکٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ

ابراهیم (۱۰)

وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ

ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺨﻮﺍﻥ. ﺧﺪﺍﻳﻲ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ. ﺟﺰ ﺫﺍﺕ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﺎﺑﻮﺩﺷﻮﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺍﻭﺳﺖ. ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ.

القصص 

توکل بر خدا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ

إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰؤُلَاءِ دِینُهُمْ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ [=ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ] ﺭﺍ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﺪ [ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ] ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ 

الأنفال ۴۹

وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا

ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﻱ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻱ ﻣﻘﺮّﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 

الطلاق ۳

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

إِن یَنصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ وَإِن یَخْذُلْکُمْ فَمَن ذَا الَّذِی یَنصُرُکُم مِّن بَعْدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻨﺪ 

آل عمران ۱۶۰

رمز موفقیت موسی در برابر فرعون اتکا و توکل کامل او بر خدا بود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَکُونَ

ﭼﻮﻥ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ، ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ، ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻮﺳﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﻣﺎ ﻗﻄﻌﺎً ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ.» 

قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ

ﮔﻔﺖ: «ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭم ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﻣﺮﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ.» 

فَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاکَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ

ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻲ ﻭﺣﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ: «ﺑﺎ ﻋﺼﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺰﻥ.» ﺗﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺷﻜﺎﻓﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻱ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻮﻫﻲ ﺳﺘﺮﮒ ﺑﻮﺩ. 

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِینَ

ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﻢ. 

وَأَنجَیْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِینَ

ﻭ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ 

الشعراء

راه رسیدن به مقامی ستوده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا

ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻝ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺷﺐ ﺑﺮﭘﺎﺩﺍﺭ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ [ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﺎ] ﺣﻀﻮﺭ [ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ] ﺍﺳﺖ 

وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَىٰ أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا

ﻭ ﭘﺎﺳﻲ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﺍﺭ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮ [ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ] ﻧﺎﻓﻠﻪ ﺍﻱ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ 

وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا

ﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﺮﺍ [ﺩﺭ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻱ] ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻄﻲ ﻳﺎﺭﻱ ﺑﺨﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ 

وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا

ﻭ ﺑﮕﻮ ﺣﻖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪ ﺁﺭﻱ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺎﺑﻮﺩﺷﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ 

وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا

ﻭ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻣﺎﻳﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ[ﻟﻲ] ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺯﻳﺎﻥ ﻧﻤﻲ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ 

وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ کَانَ یَئُوسًا

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺭﻭﻱ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮ ﺗﻬﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﺳﻴﺒﻲ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺭﺳﺪ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَىٰ وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ

ﺍﻱ ﻣﺮﺩم، ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻧﻲ ﺁﻓﺮﻳﺪﻳﻢ، ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻠّﺖ ﻣﻠّﺖ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻴﺪ. ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﻧﺎﻱ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. 

قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَٰکِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِن تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُم مِّنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

[ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ] ﺑﺎﺩﻳﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ.» ﺑﮕﻮ: «ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﻟﻴﻜﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ﺍﺳﻠﺎم ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ.» ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮِ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﻳﺪ ﺍﺯ [ﺍﺭﺯﺵِ ] ﻛﺮﺩﻩ ﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ. ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.» 

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَٰئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ [ﺩﻳﮕﺮ] ﺷﻚ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻨﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﺳﺘﻜﺮﺩﺍﺭﻧﺪ. 

قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

ﺑﮕﻮ: «ﺁﻳﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ [ﺩﺍﺭﻱِ ] ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﺪ؟ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ. 

یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلَامَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ

ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺳﻠﺎم ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻨّﺖ ﻣﻲ ﻧﻬﻨﺪ ﺑﮕﻮ: «ﺑﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﻠﺎم ﺁﻭﺭﺩﻧﺘﺎﻥ ﻣﻨّﺖ ﻣﮕﺬﺍﺭﻳﺪ، ﺑﻠﻜﻪ [ﺍﻳﻦ ] ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻨّﺖ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺑﺎﺷﻴﺪ. 

إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ [ﺳﺖ ﻛﻪ ] ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ.» 

مانند کسانی نباشیم که خدا را فراموش کرده اند که این کار موجب خود فراموشی می شود

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺩﺍ [ﻱ ﺧﻮﺩ] ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﭼﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ [ﺑﺎﺯ] ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ. ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. 

وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﺩﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻲ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻨﺪ. 

الحشر ۱۹

۶۴ _ پس از هدایت شدن ، فراموشی <( نسیان )> خطایی بسیار بزرگ است

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ

ای مردم! وعده خداوند حقّ است؛ مبادا زندگی دنیا شما را بفریبد، و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد!

شکر نعمت نعمتت افزون کند _ کفر نعمت از کفت بیرون کند

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ

ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺍﻋﻠﺎم ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻱ ﻛﻨﻴﺪ [ﻧﻌﻤﺖ] ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻲ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ 

إبراهیم ۷

هر که نفسش را پاک کند رستگار می شود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﮔﻲ ﺍﺵ، 

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻣَﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻲ [ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ] ﺭَﻭَﺩ. 

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭼﻮﻥ [ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ] ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، 

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺐ ﭼﻮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻮﺷﺪ، 

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ، 

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺩ، 

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻧَﻔْﺲ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩ 

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

ﺳﭙﺲ ﭘﻠﻴﺪﻛﺎﺭﻱ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﻱ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻬﺎم ﻛﺮﺩ، 

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا

ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ، ﻗﻄﻌﺎً ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﺪ، 

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺵ ﺳﺎﺧﺖ، ﻗﻄﻌﺎً ﺩﺭﺑﺎﺧﺖ. 

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

[ﻗﻮم ] ﺛﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. 

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺷﻘﻲ ﺗﺮﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﺮ [ﭘﺎ] ﺧﺎﺳﺖ. 

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا

ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ: «ﺯﻧﻬﺎﺭ! ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ [ﻧﻮﺑﺖ ] ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻧﺶ ﺭﺍ [ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻬﻴﺪ]». 

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

ﻭ [ﻟﻲ ] ﺩﺭﻭﻏﺰﻧﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ [ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ] ﺭﺍ ﭘﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ [ﺳﺰﺍﻱ ] ﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻛﺮﺩ. 

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا

ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺪِ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ، ﺑﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩ. 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ

ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ [ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻱ] ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻤﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ [ﻧﻴﺰ] ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ 

وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ [ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺭﺍ ] ﺑﻪ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ 

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ

ﻭ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺑﻪ [ﺗﻮﻓﻴﻖ] ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺨﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺪﺍﺭ 

إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ [ﺑﺎ] ﻛﺴﺎﻧﻲ [ﺍﺳﺖ] ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﻧﺪ 

النحل ۱۲۵

۷ _ بهترین گفتار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ» ﺳﭙﺲ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ [ﻭ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ:] «ﻫﺎﻥ، ﺑﻴﻢ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻏﻤﻴﻦ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻴﺪ. 

نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ

ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﺎﻳﻴﻢ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﻬﺎﻳﺘﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ [ﺑﻬﺸﺖ ] ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ 

نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِیمٍ

ﺭﻭﺯﻱِ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.» 

وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ 

و کیست‏ خوشگفتارتر از آن کس که به سوى خدا دعوت نماید و کار شایسته انجام دهد و گوید من [در برابر خدا] از تسلیم ‏شدگانم 

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ 

و نیکى با بدى یکسان نیست [بدى را] آنچه خود بهتر است دفع کن آنگاه کسى که میان تو و میان او دشمنى است گویى دوستى یکدل مى‏ گردد 

وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ 

و این [خصلت] را جز کسانى که صبور بوده‏ اند نمى‏ یابند و آن را جز صاحب بهره‏ اى بزرگ نخواهد یافت 

وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ 

و اگر دمدمه‏ اى از شیطان تو را از جاى درآورد پس به خدا پناه ببر که او خود شنواى داناست 

فصلت

*****************************

التوبة

فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ

ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺍﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ (۱۲۹)

پیمان محکم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ نیکی ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩم [ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ] ﺧﻮﺵ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ﻫﻤﮕﻲ] ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻴﺪ 

وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ لَا تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَکُم مِّن دِیَارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﺮﻳﺰﻳﺪ ﻭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺳﭙﺲ [ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ] ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻫﻴﺪ 

ثُمَّ أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَکُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِیقًا مِّنکُم مِّن دِیَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَیْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن یَأْتُوکُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَیْکُمْ إِخْرَاجُهُمْ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتَابِ وَتَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَن یَفْعَلُ ذَٰلِکَ مِنکُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ

[ﻭﻟﻲ] ﺑﺎﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ ﺭﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﻪ [ﺩﺍﺩﻥ] ﻓﺪﻳﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ [ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺸﺘﻦ ﺑﻠﻜﻪ] ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﺍم ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ [ﺗﻮﺭﺍﺕ] ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻱ ﻛﻔﺮ ﻣﻲ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﭘﺲ ﺟﺰﺍﻱ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺟﺰ ﺧﻮﺍﺭﻱ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻴﺴﺖ 

أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ

ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ [ﺑﻬﺎﻱ] ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﻧﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺒﻚ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﺎﺭﻱ ﺷﻮﻧﺪ 

البقره ۸۳

۳۲ _ رابطه ی روزه داری با خویشتن داری

طبق آیه ۱۸۳ سوره بقره ، روزه داری موجب می شود انسان تقوا را یاد بگیرد .

در واقع روزه تمرینی عملی برای خویشتن دار شدن است نه مسائل حاشیه ای .

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۸۳﴾

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید روزه بر شما مقرر شده است همان گونه که بر کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود تا خویشتن دار شوید (۱۸۳)

چند ویژگی از متقین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ               

وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ

ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺁﻣﺮﺯﺷﻲ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﻬﻨﺎﻳﺶ [ﺑﻪ ﻗﺪﺭ] ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ [ﻭ] ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﺍﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ 

الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ

ﻫﻤﺎﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺧﻲ ﻭ ﺗﻨﮕﻲ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ﺩﺭ ﻣﻲ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ نیکوکاران ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ 

أُولَٰئِکَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ

ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺷﺸﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﺷﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﭼﻪ ﻧﻴﻜﻮﺳﺖ

وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ

ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﻛﺎﺭ ﺯﺷﺘﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻭ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺁﻣﺮﺯﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻨﺪ [ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ] ﭘﺎﻓﺸﺎﺭﻱ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ 

قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ

ﻗﻄﻌﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﻨﺘﻬﺎﻳﻲ [ﺑﻮﺩﻩ ﻭ] ﺳﭙﺮﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﮕﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺟﺎم ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

هَٰذَا بَیَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ

ﺍﻳﻦ [ﻗﺮﺁﻥ] ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩم ﺑﻴﺎﻧﻲ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ خویشتن داران ﺭﻫﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯﻱ ﺍﺳﺖ

وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﺪ ﺳﺴﺘﻲ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺗﺮﻳﺪ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

آل عمران ۱۸۶

لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذًى کَثِیرًا وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَٰلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

ﻗﻄﻌﺎ ﺩﺭ ﻣﺎﻟﻬﺎ ﻭ ﺟﺎﻧﻬﺎﻳﺘﺎﻥ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻙ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ [ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺩﻝ]ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ[ﻟﻲ] ﺍﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﻱ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﺍﻳﻦ [ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻲ] ﺣﺎﻛﻲ ﺍﺯ ﻋﺰم ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ [ﺷﻤﺎ] ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﺳﺖ 

بهترین آیین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

وَمَنْ أَحْسَنُ دِینًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلًا

ﻭ ﺩﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺣﻖ ﮔﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ 

النساء ۱۲۵

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَالْعَصْرِ

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ، 

إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ

ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵِ ﺯﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ 

إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ

ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖّ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭ ﺑﻪ صبر ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. 

کارهای شایسته

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

البقره ۲۵

وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ کُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا قَالُوا هَٰذَا الَّذِی رُزِقْنَا مِن قَبْلُ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا وَلَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻮﻳﻬﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ [ﻧﻴﺰ] ﺭﻭﺯﻱ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ [ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ] ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﻲ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ 

المائده ۶۹

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻬﻮﺩﻱ ﻭ ﺻﺎﺑﺌﻲ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻲ ﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺯﭘﺴﻴﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻧﻴﻜﻮ ﻛﻨﺪ ﭘﺲ ﻧﻪ ﺑﻴﻤﻲ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ 

البروج ۱۱

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ

ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ] ﺁﻥ ﺟﻮﻳﻬﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ [ﻫﻤﺎﻥ ] ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﺑﺰﺭﮒ. 

البینة ۷

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎﻧﻨﺪ. 

جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَّضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَٰلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ

ﭘﺎﺩﺍﺵِ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻱ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ] ﺁﻥ، ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ [ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ] ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﻳﻦ [ﭘﺎﺩﺍﺵ ] ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺑﺘﺮﺳﺪ. 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ

ﻭ ﻣﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺳﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﻴﺎﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻛﻦ 

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ

ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ 

وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ

ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﺒﻊ ﺍﻟﻤﺜﺎﻧﻲ [=ﺳﻮﺭﻩ ﻓﺎﺗﺤﻪ] ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ 

لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ

ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ [=ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ] ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﭼﺸﻢ ﻣﺪﻭﺯ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺨﻮﺭ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﮔﺴﺘﺮ 

وَقُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ

ﻭ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺸﺪﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺁﺷﻜﺎﺭم 

کَمَا أَنزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِینَ

ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ [ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ] ﺑﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ 

الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ

ﻫﻤﺎﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰء ﺟﺰء ﻛﺮﺩﻧﺪ [ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ] 

فَوَرَبِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ

ﭘﺲ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪ 

عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ

ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ 

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ

ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﺏ 

إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ

ﻛﻪ ﻣﺎ [ﺷﺮ] ﺭﻳﺸﺨﻨﺪﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ 

الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ

ﻫﻤﺎﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ [ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ] ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ 

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ

ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ 

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَکُن مِّنَ السَّاجِدِینَ

ﭘﺲ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻱ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﺵ 

وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّىٰ یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ

ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ 

الحجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

بدی را با نیکی زدودن

گفتار شایسته

الرعد

وَالَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولَٰئِکَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ

ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﻠﺐ ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﻭﺯﻳﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻧﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﻜﻲ ﻣﻲ ﺯﺩﺍﻳﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﺳﺖ ﻓﺮﺟﺎم ﺧﻮﺵ ﺳﺮﺍﻱ ﺑﺎﻗﻲ 

الإسراء

وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا

ﻭ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻢ ﺑﮕﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻭﻫﻲ [ﻣﺮﺩم ﺭﺍ] ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭﺍﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﺷﺘﻲ ﺑﺎﺯﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﺍﻧﻨﺪ 

آل عمران

مثال عنکبوت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

العنکبوت ۴۱

مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ

ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻲ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ [ﺑﺎ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ] ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻨﻜﺒﻮﺕ ﺍﺳﺖ 

إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ مِن شَیْءٍ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

ﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻭﺳﺖ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻛﺎﺭ 

وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَمَا یَعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ

ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺜﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩم ﻣﻲ ﺯﻧﻴﻢ ﻭ[ﻟﻲ] ﺟﺰ ﺩﺍﻧﺸﻮﺭﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻴﺎﺑﻨﺪ