۷ _ بهترین گفتار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ» ﺳﭙﺲ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ [ﻭ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ:] «ﻫﺎﻥ، ﺑﻴﻢ ﻣﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻏﻤﻴﻦ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﻲ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﻴﺪ. 

نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ

ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﺎﻳﻴﻢ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﻬﺎﻳﺘﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ [ﺑﻬﺸﺖ ] ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ 

نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِیمٍ

ﺭﻭﺯﻱِ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.» 

وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ 

و کیست‏ خوشگفتارتر از آن کس که به سوى خدا دعوت نماید و کار شایسته انجام دهد و گوید من [در برابر خدا] از تسلیم ‏شدگانم 

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ 

و نیکى با بدى یکسان نیست [بدى را] آنچه خود بهتر است دفع کن آنگاه کسى که میان تو و میان او دشمنى است گویى دوستى یکدل مى‏ گردد 

وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ 

و این [خصلت] را جز کسانى که صبور بوده‏ اند نمى‏ یابند و آن را جز صاحب بهره‏ اى بزرگ نخواهد یافت 

وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ 

و اگر دمدمه‏ اى از شیطان تو را از جاى درآورد پس به خدا پناه ببر که او خود شنواى داناست 

فصلت

*****************************

التوبة

فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ

ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺍﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ (۱۲۹)