بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

آل عمران ۱۵

زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَٰلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ

ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﻴﻬﺎ[ﻱ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ] ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﺭ ﻭ ﺳﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻫﺎﻱ ﻧﺸﺎﻧﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺍﻣﻬﺎ ﻭ ﻛﺸﺘﺰﺍﺭ[ﻫﺎ] ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩم ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ [ﻟﻴﻜﻦ] ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻤﺘﻊ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ ﻭ [ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ] ﻓﺮﺟﺎم ﻧﻴﻜﻮ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ 

قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَٰلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ

ﺑﮕﻮ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﻮﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﻲ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﺧﺪﺍ [ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ [ﺍﻣﻮﺭ] ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ [ﺧﻮﺩ] ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ 

الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ! ﻗﻄﻌﺎً ﻣﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ، ﭘﺲ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﺗﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭ .(١٦) 

الصَّابِرِینَ وَالصَّادِقِینَ وَالْقَانِتِینَ وَالْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحَارِ

[ﺍﻳﻨﺎﻧﻨﺪ] ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ «(صابران)» ﻭ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ بخشنده ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

قُلْ هَٰذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَىٰ بَصِیرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ

ﺑﮕﻮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﺍم ﻛﺮﺩ ﺑﺎ ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻢ 

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ لِّلَّذِینَ اتَّقَوْا أَفَلَا تَعْقِلُونَ

ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ [ﻧﻴﺰ] ﺟﺰ ﻣﺮﺩﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺣﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺟﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺳﺮﺍﻱ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﻱ (خویشتن داری) پیشه ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ 

حَتَّىٰ إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّیَ مَن نَّشَاءُ وَلَا یُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ

ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮔﺎﻥ [ﻣﺎ] ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ [ﻣﺮﺩم] ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻳﺎﺭﻱ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ[ﻟﻲ] ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ 

لَقَدْ کَانَ فِی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُولِی الْأَلْبَابِ مَا کَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَىٰ وَلَٰکِن تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصِیلَ کُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ

ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺩﺭ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﻋﺒﺮﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺁﻧﭽﻪ [ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻳﻲ] ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩﻣﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﺍﺳﺖ

صَدَقَ‌ اللَّهُ‌ الْعَظِیمُ‌