بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

آل عمران ۱۵

زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَٰلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ

ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﻴﻬﺎ[ﻱ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ] ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﺭ ﻭ ﺳﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻫﺎﻱ ﻧﺸﺎﻧﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺍﻣﻬﺎ ﻭ ﻛﺸﺘﺰﺍﺭ[ﻫﺎ] ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩم ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ [ﻟﻴﻜﻦ] ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻤﺘﻊ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ ﻭ [ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ] ﻓﺮﺟﺎم ﻧﻴﻜﻮ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ 

قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَٰلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ

ﺑﮕﻮ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻘﻮﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﻲ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﺧﺪﺍ [ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ] ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ [ﺍﻣﻮﺭ] ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ [ﺧﻮﺩ] ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ 

الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ! ﻗﻄﻌﺎً ﻣﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ، ﭘﺲ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﺗﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭ .(١٦) 

الصَّابِرِینَ وَالصَّادِقِینَ وَالْقَانِتِینَ وَالْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحَارِ

[ﺍﻳﻨﺎﻧﻨﺪ] ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ «(صابران)» ﻭ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ