کلام آسمانی و آیات حکمت آموز
ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻣﺨﻮﺍﻥ
کلام آسمانی و آیات حکمت آموز
ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻣﺨﻮﺍﻥدعوت به راه خدا ، با نیکوترین نحوه مجادله
النحل
ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ
[ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ] ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻦ ، ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ [ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ] ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ، ﻳﻘﻴﻨﺎً ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ .(١٢٥)
وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ
ﻭ ﺍﮔﺮ [ ﺳﺘﻢ ﮔﺮ ﺭﺍ ] ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﺮﺩﻳﺪ ، ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺘﻤﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺪﻩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﻨﻴﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺭﺯﻳﺪ [ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ] ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ .(١٢٦)
وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ
ﻭ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻛﻦ ، ﻭ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ، ﻭ ﺑﺮ [ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ] ﺁﻧﺎﻥ [ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ] ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ ، ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﺩﻟﺘﻨﮓ ﻣﺸﻮ .(١٢٧)
إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ
ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﻱ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ [ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ] ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﻧﺪ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ .(١٢٨)
کانال تلگرام
hekmat7a
مراقبت از زبان
****************************
فاطر
مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ
ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ.
***************************
الحج
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ
ﺧﺪﺍ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﻃﻠﺎ ﻭ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ
وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَىٰ صِرَاطِ الْحَمِیدِ
ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺎﻙ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺭﺍﻩ [ﺧﺪﺍﻱ] ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﻧﺪ
************************
النحل
ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ
ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ [ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻱ] ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻤﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ [ﻧﻴﺰ] ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ
*************************
النساء
أُولَٰئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﺏ ﻭ[ﻟﻲ] ﭘﻨﺪﺷﺎﻥ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﻨﻲ ﺭﺳﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﺸﺎﻥ [ﻣﺆﺛﺮ] ﺍﻓﺘﺪ ﺑﮕﻮﻱ
************************
الإسراء
وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا
ﻭ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻢ ﺑﮕﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ
رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺷﻤﺎ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ
************************
البقره
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩم [ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ] ﺧﻮﺵ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ﻫﻤﮕﻲ] ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻴﺪ
***************************
الأحزاب
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا
ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﻲ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﻮﻳﻴﺪ.
یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا
ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺎﺡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑَﺮَﺩ ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻧﺎﻳﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
۵۶ _ چرا سخن پاکیزه مانند درخت پاکیزه است ؟
جملات زیادی در بین مردم رایج است که گوینده آن ناشناس است ، و معلوم نیست چه کسی این عبارت را در بین مردم رواج داده ، حتی ممکن است گوینده مدت ها پیش از دنیا رفته باشد اما جمله او هنوز در بین مردم سر زبان ها است و مردم برای راهنمایی همدیگر از عبارت زیبای آن شخص استفاده می کنند و این راهنمایی برکات فراوانی در زندگی شنوندگان ایجاد می کند .
و در نهایت ایمان موجب می شود که گفتار انسان اینچنین استوار ، پاکیزه و مانند میوه برای همگان و حتی آیندگان باثمر باشد .
به نام خداوند بخشنده مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ
آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟!
تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ
هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید متذکّر شوند (و پند گیرند)!
وَمَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ
(همچنین) «کلمه خبیثه» (و سخن ناپاک) را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد.
یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ
خداوند کسانی را که ایمان آوردند ، به گفتار ثابت استوار می‌دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می‌سازد، (و لطف خود را از آنها برمی‌گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد انجام می‌دهد!
- سوره ی ابراهیم آیه ی ٢٧ -
نیکی «(( گفتار نیک _ پندار نیک _ کردار نیک ))»
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ
ﺑﺮﺍﺳﺘﻲ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻌﻴﻢ [ﺍﻟﻬﻲ ] ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنظُرُونَ
ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻬﺎ [ﻧﺸﺴﺘﻪ ] ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻧﺪ.
المطففین
۳۶ _ خویشتن داری و کنترل زبان (گفتار نیک)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿۷۰﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و سخنى استوار گویید (۷۰)
-------------------------------
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿۸﴾
آیا دو چشمش نداده ایم (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿۹﴾
و زبانى و دو لب (۹)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿۱۰﴾
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (۱۰)
-------------------------------
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِنْکُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۸۳﴾
و چون از فرزندان اسرائیل پیمان محکم گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان احسان کنید و با مردم [به زبان] خوش سخن بگویید و نماز را به پا دارید و زکات را بدهید آنگاه جز اندکى از شما [همگى] به حالت اعراض روى برتافتید (۸۳)
-------------------------------
وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِیدِ ﴿۲۴﴾
و به گفتار پاک هدایت مى شوند و به سوى راه [خداى] ستوده هدایت مى گردند (۲۴)
-------------------------------
یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ ﴿۲۷﴾
خدا کسانى را که ایمان آورده اند در زندگى دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى گرداند و ستمگران را بى راه مى گذارد و خدا هر چه بخواهد انجام مى دهد (۲۷)
-------------------------------
وَقُلْ لِعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِینًا ﴿۵۳﴾
و به بندگانم بگو آنچه را که بهتر است بگویند که شیطان میانشان را به هم مى زند زیرا شیطان همواره براى انسان دشمنى آشکار است (۵۳)
-------------------------------
قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى وَاللَّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ ﴿۲۶۳﴾
گفتارى پسندیده (در برابر نیازمندان) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان) بهتر از صدقه اى است که آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بى نیاز بردبار است. (۲۶۳)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَى کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا لَا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِمَّا کَسَبُوا وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿۲۶۴﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید، صدقه هاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مى کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارایى است که بر روى آن، خاکى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسیده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=ریاکاران) نیز از آنچه به دست آورده اند، بهره اى نمى برند؛ و خداوند، گروه کافران را هدایت نمى کند. (۲۶۴)
-------------------------------
وَقَضَى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا ﴿۲۳﴾
و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید اگر یکى از آن دو یا هر دو در کنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها [حتى] اوف مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى (۲۳)
-------------------------------
وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّکَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَیْسُورًا ﴿۲۸﴾
و اگر به امید رحمتى که از پروردگارت جویاى آنى از ایشان روى مى گردانى پس با آنان سخنى نرم بگوى (۲۸)
-------------------------------
وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ﴿۳﴾
و آنان که از بیهوده رویگردانند (۳)
-------------------------------
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا ﴿۶۱﴾
باغهاى جاودانى که [خداى] رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است در حقیقت وعده او انجامشدنى است (۶۱)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَعَشِیًّا ﴿۶۲﴾
در آنجا سخن بیهوده اى نمى شنوند جز درود و روزیشان صبح و شام در آنجا [آماده] است (۶۲)
تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ کَانَ تَقِیًّا ﴿۶۳﴾
این همان بهشتى است که به هر یک از بندگان ما که خویشتن دار باشند به میراث مى دهیم (۶۳)
-------------------------------
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿۳۵﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه تکذیب(۳۵)
-------------------------------
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (۲۴)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (۲۵)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (۲۶)
-------------------------------
اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۴۳﴾
به سوى فرعون بروید که او به سرکشى برخاسته (۴۳)
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَى ﴿۴۴﴾و با او سخنى نرم گویید شاید که پند پذیرد یا بترسد (۴۴)
-------------------------------
أُولَئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا ﴿۶۳﴾
اینان همان کسانند که خدا مى داند چه در دل دارند پس از آنان روى برتاب و[لى] پندشان ده و با آنها سخنى رسا که در دلشان [مؤثر] افتد بگوى (۶۳)
-------------------------------
وَاقْصِدْ فِی مَشْیِکَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ ﴿۱۹﴾
و در راه رفتن خود میانه رو باش و صدایت را آهسته ساز که بدترین آوازها بانگ خران است (۱۹)
-------------------------------
فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْنًا فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنْسِیًّا ﴿۲۶﴾
و بخور و بنوش و دیده روشن دار پس اگر کسى از آدمیان را دیدى بگوى من براى [خداى] رحمان روزه نذر کرده ام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت (۲۶)
فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ قَالُوا یَا مَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْئًا فَرِیًّا ﴿۲۷﴾
پس [مریم] در حالى که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند اى مریم به راستى کار بسیار ناپسندى مرتکب شده اى (۲۷)