هر که نفسش را پاک کند رستگار می شود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﮔﻲ ﺍﺵ، 

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻣَﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻲ [ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ] ﺭَﻭَﺩ. 

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭼﻮﻥ [ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ] ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، 

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺐ ﭼﻮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻮﺷﺪ، 

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ، 

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺩ، 

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻧَﻔْﺲ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩ 

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

ﺳﭙﺲ ﭘﻠﻴﺪﻛﺎﺭﻱ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﻱ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻬﺎم ﻛﺮﺩ، 

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا

ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ، ﻗﻄﻌﺎً ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﺪ، 

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺵ ﺳﺎﺧﺖ، ﻗﻄﻌﺎً ﺩﺭﺑﺎﺧﺖ. 

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

[ﻗﻮم ] ﺛﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. 

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺷﻘﻲ ﺗﺮﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﺮ [ﭘﺎ] ﺧﺎﺳﺖ. 

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا

ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ: «ﺯﻧﻬﺎﺭ! ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ [ﻧﻮﺑﺖ ] ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻧﺶ ﺭﺍ [ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻬﻴﺪ]». 

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

ﻭ [ﻟﻲ ] ﺩﺭﻭﻏﺰﻧﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ [ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ] ﺭﺍ ﭘﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ [ﺳﺰﺍﻱ ] ﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻛﺮﺩ. 

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا

ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺪِ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ، ﺑﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩ.