بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی لَا یُجَلِّیهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِیکُمْ إِلَّا بَغْتَةً یَسْأَلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِیٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ

درباره قیامت از تو سؤال می‌کنند، کی فرامی‌رسد؟! بگو: «علمش فقط نزد پروردگار من است؛ و هیچ‌کس جز او وقت آن را آشکار نمی سازد؛ در آسمانها و زمین، سنگین است؛ و جز بطور ناگهانی، به سراغ شما نمی‌آید!» از تو سؤال می‌کنند، چنان که گویی تو از زمان وقوع آن باخبری! بگو: «علمش تنها نزد خداست؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.»

- سوره ی اعراف آیه ی ١٨٧ -

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

لقمان (۲۰)

أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا کِتَابٍ مُّنِیرٍ

آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است مسخّر شما کرده، و نعمتهای آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانی داشته است؟! ولی بعضی از مردم بدون هیچ علم و هدایت و کتاب روشنگری درباره خدا مجادله می‌کنند!

الأنعام (۱۱۶)

وَإِن تُطِعْ أَکْثَرَ مَن فِی الْأَرْضِ یُضِلُّوکَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِن یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَخْرُصُونَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ [ﺍﻳﻦ ﺳﺮ]ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﺰ ﺍﺯ حدس و ﮔﻤﺎﻥ [ﺧﻮﺩ] ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ فقط دروغ پردازی می کنند . 

النور (۶۴)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَن یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَىٰ مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَٰکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﮔﺎﻣﻬﺎﻱ ﺷﻴﻄﺎﻥ را پیروی مکنید، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﺎﻱ ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﮔﺎﻣﻬﺎﻱ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻧﻬﺪ [ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ] ﺍﻭ ﺑﻪ ﺯﺷﺘﻜﺎﺭﻱ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻭﺍﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ، ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﺎﻙ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ، ﻭﻟﻲ [ﺍﻳﻦ ] ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﺎﻙ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ [ﺳﺖ ﻛﻪ ] ﺷﻨﻮﺍﻱِ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ. 

صداقت با خداوند

البقره (۳۲)

قَالُوا سُبْحَانَکَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ

گفتند منزهی تو ما علمی نداریم ، جز آنچه تو به ما آموخته ای ، همانا تو دانای حکیمی 

المائده (۱۱۶)

وَإِذْ قَالَ اللَّهُ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِی وَأُمِّیَ إِلَٰهَیْنِ مِن دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَکَ مَا یَکُونُ لِی أَنْ أَقُولَ مَا لَیْسَ لِی بِحَقٍّ إِن کُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَلَا أَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِکَ إِنَّکَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُیُوبِ

ﻭ [ﻳﺎﺩ ﻛﻦ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻱ ﻋﻴﺴﻲ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ﮔﻔﺘﻲ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭم ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺩﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﺰﻫﻲ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﻧﺰﻳﺒﺪ ﻛﻪ [ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ] ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩم ﻗﻄﻌﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻲ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﺗﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﺎﻱ ﺭﺍﺯﻫﺎﻱ ﻧﻬﺎﻧﻲ 

إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

ﺍﮔﺮ ﻋﺬﺍﺑﺸﺎﻥ ﻛﻨﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻲ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻤﻲ 

قَالَ اللَّهُ هَٰذَا یَوْمُ یَنفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَّضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ

ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺷﺎﻥ ﺳﻮﺩ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ [ﻧﻴﺰ] ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﺑﺰﺭﮒ 

******************************

الأحزاب (۲۳)

مِّنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا

ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻣﺮﺩﺍﻧﻲ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭﻓﺎ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ 

لِّیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِن شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا

ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺷﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. 

*********************

صف (۱۱)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَىَ تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی می‌بخشد؟!

تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ

به خدا و رسولش ایمان بیاورید و با اموال و جانهایتان در راه خدا جهاد کنید؛ این برای شما (از هر چیز) بهتر است اگر بدانید!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَکَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ

ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻱ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﮔﻲ ﻛﻦ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ [ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﺪ] ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻣﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺩﻫﻴﺪ ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ 

وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ

ﻭ ﺑﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﺗﺶ [ﺩﻭﺯﺥ] ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎم ﻳﺎﺭﻱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ

وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَٰلِکَ ذِکْرَىٰ لِلذَّاکِرِینَ

ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺭﻭﺯ [=ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ] ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺷﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺑﻴﻬﺎ ﺑﺪﻳﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﻨﺪﮔﻴﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﭘﻨﺪﻱ ﺍﺳﺖ 

وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ

ﻭ صبور ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ 

الأنعام (۷۱)

قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُنَا وَلَا یَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیَاطِینُ فِی الْأَرْضِ حَیْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ یَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ

ﺑﮕﻮ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺳﻮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺯﻳﺎﻧﻲ ﻭ ﺁﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ [ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﻣﺎﻧﺪﻩ] ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﮕﻮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ [ﻭﺍﻗﻌﻲ] ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ 

محمد (۲۵)

إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ

ﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ [ﺭﺍﻩِ ] ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ [ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﭘﺸﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯﺷﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. 

از مکافات عمل غافل مشو ، گندم از گندم بروید جو ز جو

ابراهیم (۲۴)

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ

آیا ندیدی چگونه خداوند گفتار پاکیزه را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟

تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ

هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید پند گیرند

وَمَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ

و سخن ناپاک را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد.

**************************

 فاطر (۱۰)

مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ

ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ. 

******************************

بدی ،   بدی ایجاد می کند و خوبی ،  خوبی

نمی شود که به عنوان مثال ما گندم بکاریم و خار برداشت کنیم ،

جنس برداشت محصول از همان است که قبلاً کاشته شده .

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

الأعراف (۹۶)

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩم ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﺍ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺮﻛﺎﺗﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻲ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ [ﻛﻴﻔﺮ] ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﺷﺎﻥ [ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ 

*****************************

ص (۲۸)

أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَالْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کَالْفُجَّارِ

ﻳﺎ [ﻣﮕﺮ] ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥِ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ، ﻳﺎ خویشتن داران ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﭘﻠﻴﺪﻛﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ؟ 

النجم (۳۱)

وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى

ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ [ﺳﺰﺍﻱ ] ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻴﻔﺮ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ. 

الأحزاب (۲۴)

لِّیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِن شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا

ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ [ﭘﺎﺩﺍﺵ ] ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺷﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ، ﻭ دورویان ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. 

مراقبت از زبان

اگر پای در دامن آری چو کوه

سرت ز آسمان بگذرد در شکوه

زبان درکش ای مرد بسیار دان

که فردا قلم نیست بر بی زبان

صدف وار گوهرشناسان راز

دهان جز به لؤلؤ نکردند باز

فروان سخن باشد آگنده گوش

نصیحت نگیرد مگر در خموش

چو خواهی که گویی نفس بر نفس

نخواهی شنیدن مگر گفت کس

نباید سخن گفت ناساخته

نشاید بریدن نینداخته

تأمل کنان در خطا و صواب

به از ژاژخایان حاضر جواب

کمال است در نفس انسان سخن

تو خود را به گفتار ناقص مکن

کم آواز هرگز نبینی خجل

جوی مشک بهتر که یک توده گل

حذر کن ز نادان ده مرده گوی

چو دانا یکی گوی و پرورده گوی

صد انداختی تیر و هر صد خطاست

اگر هوشمندی یک انداز و راست

چرا گوید آن چیز در خفیه مرد

که گر فاش گردد شود روی زرد؟

مکن پیش دیوار غیبت بسی

بود کز پسش گوش دارد کسی

درون دلت شهر بندست راز

نگر تا نبیند در شهر باز

ازان مرد دانا دهان دوخته ست

که بیند که شمع از زبان سوخته ست

 سعدی (علیه رحمه)

****************************

 فاطر

مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ

ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ. 

***************************

الحج

إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ

ﺧﺪﺍ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﻃﻠﺎ ﻭ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ 

وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَىٰ صِرَاطِ الْحَمِیدِ

ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﭘﺎﻙ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺭﺍﻩ [ﺧﺪﺍﻱ] ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﻧﺪ 

************************

النحل

ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ

ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﻧﻴﻜﻮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ [ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻱ] ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻧﻤﺎﻱ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﻭ ﺍﻭ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ [ﻧﻴﺰ] ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ 

*************************

النساء

أُولَٰئِکَ الَّذِینَ یَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِی أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغًا

ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﺏ ﻭ[ﻟﻲ] ﭘﻨﺪﺷﺎﻥ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﻨﻲ ﺭﺳﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﺸﺎﻥ [ﻣﺆﺛﺮ] ﺍﻓﺘﺪ ﺑﮕﻮﻱ

************************

الإسراء

وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا

ﻭ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﻢ ﺑﮕﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ  

رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ [ﺣﺎﻝ] ﺷﻤﺎ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﻳﻢ 

************************

البقره

وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩم [ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ] ﺧﻮﺵ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ﻫﻤﮕﻲ] ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻴﺪ 

***************************

الأحزاب

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﻲ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮔﻮﻳﻴﺪ. 

یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا

ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻠﺎﺡ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑَﺮَﺩ ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻧﺎﻳﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. 

زیان کارترین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُم بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا

ﺑﮕﻮ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩم ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺮﺩﺍﻧﻢ 

الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا

 ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺷﺶ هایشان ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩشان ﻣﻲ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ !!!

الکهف (۱۰۴)

دشمنی با دشمنان خدا (تبری)

التحریم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ

ﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺑﺎ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺟﻬﺎﺩ ﻛﻦ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮ [ﻛﻪ ] ﺟﺎﻱ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻬﻨّﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻣﻲ ﺍﺳﺖ. 

الفتح

مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ

ﻣﺤﻤّﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﻳﻨﺪ، ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ، ﺳﺨﺘﮕﻴﺮ [ﻭ] ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻨﺪ.

التوبة

مَا کَانَ لِلنَّبِیِّ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَن یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِینَ وَلَوْ کَانُوا أُولِی قُرْبَىٰ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ

ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺩﻭﺯﺧﻨﺪ ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻛﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ [ﺁﻧﺎﻥ] ﺑﺎﺷﻨﺪ 

وَمَا کَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِیَّاهُ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَأَوَّاهٌ حَلِیمٌ

ﻭ ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺪﺭﺵ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ[ﻟﻲ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻭﻱ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺰﺍﺭﻱ ﺟﺴﺖ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻟﺴﻮﺯﻱ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ 

آل عمران

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّن دُونِکُمْ لَا یَأْلُونَکُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ إِن کُنتُمْ تَعْقِلُونَ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ [ﺩﻭﺳﺖ ﻭ] ﻫﻤﺮﺍﺯ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ [ﺁﻧﺎﻥ] ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻧﺎﺑﻜﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﻤﻲ ﻭﺭﺯﻧﺪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﺑﻴﻔﺘﻴﺪ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺳﺨﻨﺸﺎﻥ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎ[ﻱ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺁﻧﺎﻥ] ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺗﻌﻘﻞ ﻛﻨﻴﺪ 

رویگردانی از افراد دورو

الحجر

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ

ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ 

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ

ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺎﻣﻮﺭﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺭﻭﻱ گردان

***************************

الأحزاب

وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَىٰ بِاللَّهِ وَکِیلًا

و از کافران و منافقان اطاعت نکن ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭﺷﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ توکل کن و همین بس که خدا کارساز تو باشد .

**************************

المنافقون

وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّىٰ یُؤْفَکُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻲ، ﻫﻴﻜﻠﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﺠّﺐ ﻭﺍﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﻣﻲ ﺩﻫﻲ ﮔﻮﻳﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﻤﻌﻚ ﻫﺎﻳﻲ ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﺩﻳﻮﺍﺭﻧﺪ [ﻛﻪ ﭘﻮﻙ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ]: ﻫﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻲ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ ﺧﺪﺍ ﺑﻜﺸﺪﺷﺎﻥ ﺗﺎ ﻛﺠﺎ [ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ. 

دشمن دانا بلندت می کند ، بر زمینت می زند نادان دوست

آل عمران ۲۸

لَّا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً وَیُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ

ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﻪ دوستی ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ [ﺍﻭ ﺭﺍ] ﺍﺯ [ﺩﻭﺳﺘﻲ] ﺧﺪﺍ [ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻱ] ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻘﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ [ﻋﻘﻮﺑﺖ] ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ [ﻫﻤﻪ] ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍﺳﺖ 

۴۹ _ تئوری بازی ها

تئوری بازی ها در مورد این مسئله هست که در شرایط حساس که انسان چندین انتخاب برای عمل کردن در پیش روی خود دارد ، چگونه باید تصمیم بگیرد .

کدام عملکرد بهترین عملکرد ممکن می تواند باشد ؟؟

«انسان باید در شرایط مختلف کمی تأمل کند و راه حل های مختلف مسائل را بسنجد و از بین آن ها بهترین عملکرد ممکن را انتخاب کند و انجام دهد .»

عملکردی که کم ترین زیان و بیشتری بهره را برای خود و سایرین به دنبال داشته باشد .

در کلیپ زیر مرحوم فتحی پور این مسئله را به زیبایی بیان کرده است .

صبر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

الحجر

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ

ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ 

الأحقاف ۳۵

فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِّن نَّهَارٍ بَلَاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ

ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥِ ﻧﺴﺘﻮﻩ، ﺻﺒﺮ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺻﺒﺮ ﻛﻦ، ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﺘﺎﺑﺰﺩﮔﻲ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﻣﺪﻩ. ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ، ﮔﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﺰ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ [ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ] ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ [ﺍﻳﻦ ] ﺍﺑﻠﺎﻏﻲ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺟﺰ ﻣﺮﺩم ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻥ ﻫﻠﺎﻛﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟ 

********************************

النحل ۱۲۵

وَإِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرْتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِینَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ [ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺭﺍ ] ﺑﻪ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ 

وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُکَ إِلَّا بِاللَّهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُونَ

ﻭ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺗﻮ ﺟﺰ ﺑﻪ [ﺗﻮﻓﻴﻖ] ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺨﻮﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺪﺍﺭ 

إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ [ﺑﺎ] ﻛﺴﺎﻧﻲ [ﺍﺳﺖ] ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﻧﺪ 

********************************

الطور ۴۸

وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ

ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺎﻳﻲ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ [ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ] ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻱ. 

********************************

المزمل ۱۰

وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا

ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻜﻴﺒﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﺭﻱ ﮔﺰﻳﺪﻧﻲ ﺧﻮﺵ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﻴﺮ. 

********************************

طه ۱۳۰

فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَىٰ

ﭘﺲ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻜﻴﺒﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ [ﺍﻭ ﺭﺍ] ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻱ ﻭ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺷﺐ ﻭ ﺣﻮﺍﻟﻲ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ ﭘﺮﺩﺍﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﮔﺮﺩﻱ 

********************************

النحل ۹۶

مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ 

********************************

الروم ۶۰

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ

ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺣﻖّ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﻜﺴﺮﻱ ﻭﺍﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. 

الحجرات ۱۱

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن یَکُونُوا خَیْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن یَکُنَّ خَیْرًا مِّنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَکُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمَانِ وَمَن لَّمْ یَتُبْ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻗﻮﻣﻲ ﻗﻮم ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺭﻳﺸﺨﻨﺪ ﻛﻨﺪ، ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﻧﺎﻧﻲ ﺯﻧﺎﻥِ [ﺩﻳﮕﺮ] ﺭﺍ [ﺭﻳﺸﺨﻨﺪ ﻛﻨﻨﺪ]، ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻋﻴﺐ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﻟﻘﺒﻬﺎﻱ ﺯﺷﺖ ﻣﺪﻫﻴﺪ ﭼﻪ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﺎم ﺯﺷﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ. ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻜﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﻧﺪ. 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﻧﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ ﻣﻜﻨﻴﺪ، ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﺑﻌﻀﻲ ﻧﻜﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ؟ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﺮﺍﻫﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ. [ﭘﺲ ] ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ، ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. 

مانند بدان نباشیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

ﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﺪ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺩﺍ [ﻱ ﺧﻮﺩ] ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﭼﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ [ﺑﺎﺯ] ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ. ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ. 

وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ [ﻧﻴﺰ] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﺩﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻲ ﻛﺮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻨﺪ. 

الحشر ۱۹

علم و تدبیر

یوسف

قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَکُمْ حَتَّىٰ تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ لَتَأْتُنَّنِی بِهِ إِلَّا أَن یُحَاطَ بِکُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَکِیلٌ

ﮔﻔﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧﺪﺍ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻱ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ [ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻱ] ﺷﻮﻳﺪ ﭘﺲ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ [ﻳﻌﻘﻮﺏ] ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻭﻛﻴﻞ ﺍﺳﺖ 

وَقَالَ یَا بَنِیَّ لَا تَدْخُلُوا مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِی عَنکُم مِّنَ اللَّهِ مِن شَیْءٍ إِنِ الْحُکْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَعَلَیْهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلُونَ

ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻱ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﻦ [ﻫﻤﻪ] ﺍﺯ ﻳﻚ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ [ﺑﻪ ﺷﻬﺮ] ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻣﻦ [ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ] ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺯ [ﻗﻀﺎﻱ] ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻨﺪ 

وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَیْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُم مَّا کَانَ یُغْنِی عَنْهُم مِّنَ اللَّهِ مِن شَیْءٍ إِلَّا حَاجَةً فِی نَفْسِ یَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِّمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ

ﻭ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﭘﺪﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ [ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ] ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ [ﺑﺮﻛﺖ] ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﺍﻧﺸﻲ [ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ] ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩم ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻨﺪ 

وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَىٰ یُوسُفَ آوَىٰ إِلَیْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّی أَنَا أَخُوکَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ

ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ [ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ] ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺩ [ﻭ] ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ [ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ] ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ 

فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَایَةَ فِی رَحْلِ أَخِیهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَیَّتُهَا الْعِیرُ إِنَّکُمْ لَسَارِقُونَ

ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﺠﻬﺰ ﻛﺮﺩ ﺁﺑﺨﻮﺭﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻧﻬﺎﺩ ﺳﭙﺲ [ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻭ] ﻧﺪﺍﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺑﺎﻧﮓ ﺩﺭﺩﺍﺩ ﺍﻱ ﻛﺎﺭﻭﺍﻧﻴﺎﻥ ﻗﻄﻌﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺯﺩ ﻫﺴﺘﻴﺪ 

قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَیْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ

[ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ] ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ 

قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِکِ وَلِمَن جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِیرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِیمٌ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﺎم ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺷﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ [ﻣﺘﺼﺪﻱ ﮔﻔﺖ] ﻣﻦ ﺿﺎﻣﻦ ﺁﻧﻢ 

قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِی الْأَرْضِ وَمَا کُنَّا سَارِقِینَ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺯﺩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ 

قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِن کُنتُمْ کَاذِبِینَ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻴﻔﺮﺵ ﭼﻴﺴﺖ 

قَالُوا جَزَاؤُهُ مَن وُجِدَ فِی رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ کَذَٰلِکَ نَجْزِی الظَّالِمِینَ

ﮔﻔﺘﻨﺪﻛﻴﻔﺮﺵ [ﻫﻤﺎﻥ] ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ [ﺟﺎم] ﺩﺭ ﺑﺎﺭ ﺍﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﭘﺲ ﻛﻴﻔﺮﺵ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ 

فَبَدَأَ بِأَوْعِیَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِیهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاءِ أَخِیهِ کَذَٰلِکَ کِدْنَا لِیُوسُفَ مَا کَانَ لِیَأْخُذَ أَخَاهُ فِی دِینِ الْمَلِکِ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ وَفَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ

ﭘﺲ [ﻳﻮﺳﻒ] ﺑﻪ [ﺑﺎﺯﺭﺳﻲ] ﺑﺎﺭﻫﺎﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ [ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ] ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﻴﻮﻩ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﻢ [ﭼﺮﺍ ﻛﻪ] ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻴﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ [ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﺪﻭ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ] ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ﻭ ﻓﻮﻕ ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﺍﻧﺸﻲ ﺩﺍﻧﺸﻮﺭﻱ ﺍﺳﺖ 

***************************

الکهف

فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا

ﺗﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻭ ﺩﺍﻧﺸﻲ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ 

قَالَ لَهُ مُوسَىٰ هَلْ أَتَّبِعُکَ عَلَىٰ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا

ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﺸﻲ ﻛﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﺩﻫﻲ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻢ 

قَالَ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا

ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﻫﻤﭙﺎﻱ ﻣﻦ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ 

وَکَیْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا

ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﺑﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﺪﺍﺭﻱ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ 

قَالَ سَتَجِدُنِی إِن شَاءَ اللَّهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِی لَکَ أَمْرًا

ﮔﻔﺖ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺮﺍ ﺷﻜﻴﺒﺎ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭﻱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ 

قَالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِی فَلَا تَسْأَلْنِی عَن شَیْءٍ حَتَّىٰ أُحْدِثَ لَکَ مِنْهُ ذِکْرًا

ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻱ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻜﻦ ﺗﺎ [ﺧﻮﺩ] ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻢ 

فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَکِبَا فِی السَّفِینَةِ خَرَقَهَا قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا إِمْرًا

ﭘﺲ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﻛﺸﺘﻲ ﺷﺪﻧﺪ [ﻭﻱ] ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻛﺮﺩ [ﻣﻮﺳﻲ] ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻛﺮﺩﻱ ﺗﺎ ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﻛﻨﻲ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻧﺎﺭﻭﺍﻳﻲ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻱ 

قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا

ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﻫﻤﭙﺎﻱ ﻣﻦ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ

قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا نَسِیتُ وَلَا تُرْهِقْنِی مِنْ أَمْرِی عُسْرًا

[ﻣﻮﺳﻲ] ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩم ﻣﺮﺍ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩ ﻣﻜﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺎﺭم ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﻣﮕﻴﺮ  

فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا لَقِیَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَکِیَّةً بِغَیْرِ نَفْسٍ لَّقَدْ جِئْتَ شَیْئًا نُّکْرًا

ﭘﺲ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻧﺪ [ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎ] ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﺸﺖ [ﻣﻮﺳﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ] ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﺷﺨﺺ ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﺸﺘﻲ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻛﺎﺭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻱ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻱ 

قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکَ إِنَّکَ لَن تَسْتَطِیعَ مَعِیَ صَبْرًا

ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﻫﻤﭙﺎﻱ ﻣﻦ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ

قَالَ إِن سَأَلْتُکَ عَن شَیْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِی قَدْ بَلَغْتَ مِن لَّدُنِّی عُذْرًا

[ﻣﻮﺳﻲ] ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻫﻲ ﻣﻜﻦ [ﻭ] ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺑﻮﺩ 

فَانطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا أَتَیَا أَهْلَ قَرْیَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَن یُضَیِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِیهَا جِدَارًا یُرِیدُ أَن یَنقَضَّ فَأَقَامَهُ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَاتَّخَذْتَ عَلَیْهِ أَجْرًا

ﭘﺲ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺭﺍﻛﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ[ﻟﻲ ﺁﻧﻬﺎ] ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻳﻮﺍﺭﻱ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺰﺩ ﻭ [ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎ] ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩ [ﻣﻮﺳﻲ] ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻲ [ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲ] ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻣﺰﺩﻱ ﺑﮕﻴﺮﻱ 

قَالَ هَٰذَا فِرَاقُ بَیْنِی وَبَیْنِکَ سَأُنَبِّئُکَ بِتَأْوِیلِ مَا لَمْ تَسْتَطِع عَّلَیْهِ صَبْرًا

ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ [ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻗﺖ] ﺟﺪﺍﻳﻲ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻲ ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ 

أَمَّا السَّفِینَةُ فَکَانَتْ لِمَسَاکِینَ یَعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ فَأَرَدتُّ أَنْ أَعِیبَهَا وَکَانَ وَرَاءَهُم مَّلِکٌ یَأْخُذُ کُلَّ سَفِینَةٍ غَصْبًا

ﺍﻣﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻮﺏ ﻛﻨﻢ [ﭼﺮﺍ ﻛﻪ] ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺸﺘﻲ [ﺩﺭﺳﺘﻲ] ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ 

وَأَمَّا الْغُلَامُ فَکَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَیْنِ فَخَشِینَا أَن یُرْهِقَهُمَا طُغْیَانًا وَکُفْرًا

ﻭ ﺍﻣﺎ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ [ﻫﺮ ﺩﻭ] ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻳﻢ [ﻣﺒﺎﺩﺍ] ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻭ ﻛﻔﺮ ﺑﻜﺸﺪ 

فَأَرَدْنَا أَن یُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَیْرًا مِّنْهُ زَکَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا

ﭘﺲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻛﺘﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻋﻮﺽ ﺩﻫﺪ 

وَأَمَّا الْجِدَارُ فَکَانَ لِغُلَامَیْنِ یَتِیمَیْنِ فِی الْمَدِینَةِ وَکَانَ تَحْتَهُ کَنزٌ لَّهُمَا وَکَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّکَ أَن یَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَیَسْتَخْرِجَا کَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی ذَٰلِکَ تَأْوِیلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَیْهِ صَبْرًا

ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ [ﺑﭽﻪ] ﻳﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﮔﻨﺠﻲ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ [ﻣﺮﺩﻱ] ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺩﻭ [ﻳﺘﻴﻢ] ﺑﻪ ﺣﺪ ﺭﺷﺪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺭﺣﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ [ﻛﺎﺭﻫﺎ] ﺭﺍ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﺳﺮﺍﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻧﺪﺍﺩم ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﻭﻳﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻲ ﻭﺭﺯﻱ 

اطاعت نکردن از کافران و دوچهرگان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا

ﺍﻱ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺒﺮ، ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺍﻧﺎﻱ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ. 

الأحزاب

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ

ﮔﺬﺷﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻦ ﻭ ﺑﻪ [ﻛﺎﺭ] ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺭﺥ ﺑﺮﺗﺎﺏ  (۱۹۹)

الأعراف

شگفتی های آفرینش موجودات ۱

۳۵ _ نشانه هایی در زمین (گل های ارکیده)

هر که نفسش را پاک کند رستگار می شود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﮔﻲ ﺍﺵ، 

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻣَﻪ ﭼﻮﻥ ﭘﻲ [ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ] ﺭَﻭَﺩ. 

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭼﻮﻥ [ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ] ﺭﻭﺷﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، 

وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺐ ﭼﻮ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻮﺷﺪ، 

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ، 

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺩ، 

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻧَﻔْﺲ ﻭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩ 

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

ﺳﭙﺲ ﭘﻠﻴﺪﻛﺎﺭﻱ ﻭ خویشتن داری ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻟﻬﺎم ﻛﺮﺩ، 

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا

ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ، ﻗﻄﻌﺎً ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﺪ، 

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺍﺵ ﺳﺎﺧﺖ، ﻗﻄﻌﺎً ﺩﺭﺑﺎﺧﺖ. 

کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

[ﻗﻮم ] ﺛﻤﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. 

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺷﻘﻲ ﺗﺮﻳﻨﺸﺎﻥ ﺑﺮ [ﭘﺎ] ﺧﺎﺳﺖ. 

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا

ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ: «ﺯﻧﻬﺎﺭ! ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ [ﻧﻮﺑﺖ ] ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻧﺶ ﺭﺍ [ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻬﻴﺪ]». 

فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

ﻭ [ﻟﻲ ] ﺩﺭﻭﻏﺰﻧﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ [ﻣﺎﺩﻩ ﺷﺘﺮ] ﺭﺍ ﭘﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ [ﺳﺰﺍﻱ ] ﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻙ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﻛﺮﺩ. 

وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا

ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺪِ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ، ﺑﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩ. 

************************

قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّىٰ

ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺁﻥ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺎﻙ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ 

وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ

ﻭ ﻧﺎم ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩ. 

بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا

ﻟﻴﻜﻦ [ﺷﻤﺎ] ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺰﻳﻨﻴﺪ 

وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ

ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ [ﺟﻬﺎﻥ ] ﺁﺧﺮﺕ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ. 

***********************

طه

وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ

ﻭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻭﺍﻟﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ 

جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ

ﺑﻬﺸﺘﻬﺎﻱ ﻋﺪﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ] ﺁﻥ ﺟﻮﻳﺒﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻛﻲ ﮔﺮﺍﻳﺪ 

************************

فاطر

وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَىٰ إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَن تَزَکَّىٰ فَإِنَّمَا یَتَزَکَّىٰ لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ

ﻭ ﻫﻴﭻ ﺑﺎﺭ ﺑَﺮﺩﺍﺭﻧﺪﻩ ﺍﻱ ﺑﺎﺭ [ﮔﻨﺎﻩ ] ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﻤﻲ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﮔﺮﺍﻧﺒﺎﺭﻱ [ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻱ ] ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺑﺎﺭﺵ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. [ﺗﻮ] ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻫﺸﺪﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻲ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﭘﺎﻛﻴﺰﮔﻲ ﺟﻮﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻛﻴﺰﮔﻲ ﻣﻲ ﺟﻮﻳﺪ، ﻭ ﻓﺮﺟﺎم [ﻛﺎﺭﻫﺎ] ﺑﻪ ﺳﻮﻱِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. 

**************************

النازعات

فَقُلْ هَل لَّکَ إِلَىٰ أَن تَزَکَّىٰ

ﻭ ﺑﮕﻮ: ﺁﻳﺎ ﺳَﺮِ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻛﻴﺰﮔﻲ ﮔﺮﺍﻳﻲ، 

۵۶ _ چرا سخن پاکیزه مانند درخت پاکیزه است ؟

جملات زیادی در بین مردم رایج است که گوینده آن ناشناس است ، و معلوم نیست چه کسی این عبارت را در بین مردم رواج داده ، حتی ممکن است گوینده مدت ها پیش از دنیا رفته باشد اما جمله او هنوز در بین مردم سر زبان ها است و مردم برای راهنمایی همدیگر از عبارت زیبای آن شخص استفاده می کنند و این راهنمایی برکات فراوانی در زندگی شنوندگان ایجاد می کند .

و در نهایت ایمان موجب می شود که گفتار انسان اینچنین استوار ، پاکیزه و مانند میوه برای همگان و حتی آیندگان باثمر باشد .

به نام خداوند بخشنده مهربان 

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ

آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟!

تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ

هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید متذکّر شوند (و پند گیرند)!

وَمَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ

(همچنین) «کلمه خبیثه» (و سخن ناپاک) را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد.

یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ

خداوند کسانی را که ایمان آوردند ، به گفتار ثابت استوار می‌دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می‌سازد، (و لطف خود را از آنها برمی‌گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد انجام می‌دهد!

- سوره ی ابراهیم آیه ی ٢٧ -

خدا کافی است

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ

إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰؤُلَاءِ دِینُهُمْ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﺎﻥ [=ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ] ﺭﺍ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﺪ [ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ] ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪﺍ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ 

الأنفال ۴۹

وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا

ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻭﻱ ﺑﺲ ﺍﺳﺖ. ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺭﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻱ ﻣﻘﺮّﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 

الطلاق ۳

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺣﻤﺘﮕﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ 

إِن یَنصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ وَإِن یَخْذُلْکُمْ فَمَن ذَا الَّذِی یَنصُرُکُم مِّن بَعْدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﻨﺪ 

آل عمران ۱۶۰