از مکافات عمل غافل مشو ، گندم از گندم بروید جو ز جو

ابراهیم (۲۴)

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ

آیا ندیدی چگونه خداوند گفتار پاکیزه را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟

تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ

هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید پند گیرند

وَمَثَلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ

و سخن ناپاک را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد.

**************************

 فاطر (۱۰)

مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَٰئِکَ هُوَ یَبُورُ

ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﻱ ﻳﻜﺴﺮﻩ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻓﻌﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ. ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﻜﺮ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ، ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮕﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ. 

******************************

بدی ،   بدی ایجاد می کند و خوبی ،  خوبی

نمی شود که به عنوان مثال ما گندم بکاریم و خار برداشت کنیم ،

جنس برداشت محصول از همان است که قبلاً کاشته شده .

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

الأعراف (۹۶)

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ

ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩم ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻮﺍ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﺮﻛﺎﺗﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻲ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ [ﻛﻴﻔﺮ] ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﺷﺎﻥ [ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ 

*****************************

ص (۲۸)

أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَالْمُفْسِدِینَ فِی الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کَالْفُجَّارِ

ﻳﺎ [ﻣﮕﺮ] ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥِ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﻢ، ﻳﺎ خویشتن داران ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﭘﻠﻴﺪﻛﺎﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ؟ 

النجم (۳۱)

وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى

ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥِ ﺧﺪﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ [ﺳﺰﺍﻱ ] ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻴﻔﺮ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻲ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ. 

الأحزاب (۲۴)

لِّیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِن شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَّحِیمًا

ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ [ﭘﺎﺩﺍﺵ ] ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺷﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﺪ، ﻭ دورویان ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ.