الأنعام (۷۱)

قُلْ أَنَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُنَا وَلَا یَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ کَالَّذِی اسْتَهْوَتْهُ الشَّیَاطِینُ فِی الْأَرْضِ حَیْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ یَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ

ﺑﮕﻮ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺳﻮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺯﻳﺎﻧﻲ ﻭ ﺁﻳﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﺎﻧﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ [ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﻣﺎﻧﺪﻩ] ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﮕﻮ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ [ﻭﺍﻗﻌﻲ] ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ 

محمد (۲۵)

إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَىٰ لَهُمْ

ﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ [ﺭﺍﻩِ ] ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ [ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﭘﺸﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻱ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯﺷﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.